என்னவன் அளித்த வரம் !!!

நேற்றிரவு நான் நித்திரையில் லயித்திருந்தேன்

சில்லென்ற மென் காற்று என் தேகம் வருட

கண் விழித்துப் பார்த்தேன்

நீ என் அருகில் மிக அருகில்

அமர்ந்து என்னை உற்று நோக்கிக்கொண்டு இருந்தாய்...

என் மனம் என்னை கடிந்து கொண்டது

” எப்பொழுதும் காணும் கனவு தான் உறங்கு” என்று

என் புத்திக்கோ அது புரியவில்லை

புரியாத குழப்பத்திலும் நீ வந்த மகிழ்ச்சியிலும்

தன்னிலை அறியாமல் தவித்தது...

மனதில் பல நூறு பூக்கள் விரிய

கண்களில் பல ஆயிரம் மின்னல் வெட்ட

சொர்கத்தின் பல கோடி தேவதைகள் என்னை அழைக்க

நானும் நாய்குட்டி போல் நுழைந்தேன்

எனக்கும் உனக்குமான கனவுலகில்...

“ஏனடா என்னை விட்டு விலகினாய்?”

“ஏன் என்னை கடிந்து கொண்டாய் ?”

“ஏன் என்னிடம் பொய் சொன்னாய்?”

பல கேள்விகளை அடுக்கினேன் என்னவனிடம் …

ஆனால் ஒரு பதிலும் கிடைக்கவில்லை...

எப்பொழுதும் போலவே இன்றும் நீ …

மௌனமாய்…

எண்ணற்ற கேள்விகளும்

விடையிலா உனது மௌனங்களுமாய்

எனது கண்ணீருடன் நேரமும் கரைந்தது

“என்னடி இன்னும் தூக்கம்

வேலைக்கு நேரம் ஆகவில்லையா எழுந்திரி….”

அம்மாவின் ரீங்காரம் நம் உலகத்தை கலைத்தது...

 

எவ்வளவோ ஆசைகளும் கனவுகளும்

கண்களில் தெரிய

என் முகத்தை கண்ணாடியில் பார்த்தேன்

கனவில் உன்னுடன் கழித்த நிமிடங்களின்

ஆனந்தம் மினியது

கூடவே…

நீ விட்டு சென்ற சோகத்தின் மிச்சங்களும்

என்றும் விலகாத வடு போல்

ஆழமாக என் கண்களிலும் மனதிலும்….