மனிதரும் அவரவர் குணங்களும்...

இன்று என்னவோ தெரியவில்லை என் மனது ஒரு வித நிம்மதியின்மையோடு அலைந்து கொண்டு இருந்தது. அதற்க்கு பல காரணங்கள் என் மனது கற்பித்துக் கொண்டு இருந்தது என் மூளைக்கு. இருபினும் எதோ அசதியகவே உணர்ந்தேன். அப்பொழுது என் கைப் பேசி சிணுங்கியது. ஒரு வித சலிப்புடன் எடுத்துப் பார்த்தேன். அது எனது கல்லூரித் தோழி லக்ஷ்மி இடம் இருந்து வந்த ஒரு குறுந்தகவல். அதை பார்த்ததும் என் மனம் ஒரு வித புத்துணர்ச்சி அடைந்தது போல் உணர்ந்தேன். 

அதற்க்கு ஒரே ஒரு கரணம் தான் உண்டு. அவள் என் தோழி. மட்டற்ற தோழிகளைப் போல் அல்லாமல் இவளுக்கு ஒரு தனி சிறப்பு உண்டு. இவளிடம் நான் பேசிப் பழகியது அதிகபட்சம் ஒரு வாரமாக தான் இருக்கும். நாங்கள் கல்லூரி படிப்பை முடிக்கப் போகும் கடைசி சில தினங்கள் மட்டுமே நாங்கள் பேசி இருக்கிறோம். பல முறை அவளை சந்தித்தும் பேசியும் இருக்கிறேன். அனால் அது ஒரு ஆழ்ந்த நட்பின் பரிபஷனைகள் அல்லாமல் இருந்தது. கரணம் இருவரும் வேறு வேறு நடப்பு வட்டதினுள் இருந்தோம். கடைசி சில நாட்கள் நாங்கள் ஒரு சேர அமர்ந்து இருந்த காரணத்தால் மட்டுமே நாங்கள் இபொழுது நல்ல தோழிகளாக உள்ளோம். சரி எங்களின் நட்பை பத்தி பேசுவதை நிறுத்தி விட்டு சோழ வந்ததை சொல்கிறேன். 

அவள் ஒரு வருடமாக ஒரு கிருஸ்துவ பையனை காதலித்து வந்தால். அவன் அவளின் பின்னல் பல நாட்கள் அளந்து திரிந்ததன் விளைவை இவளும் அவனது காதல் வலையில் சிக்கினால். பின் ஒரு வருட காதலின் பின்னால் ஒரு நல நாளில் இவள் தன்னை மனம் செய்து கொள்ளுமாறு பெற்றோர்கள் சொல்கிறார்கள் எனவே நே என்னை மணந்து கொள் விரைவில் என கூற ஆரம்பித்து இருக்கிறாள். ஒரு சில நாட்கள் மழுப்பிய பின்னர் இவளை பார்ப்பதும் பேசுவதும் நிறுத்தி விட்டிருந்தான். இதை உணர்ந்த லக்ஷ்மி அவனை பல வழிகளில் சந்திக்க முயன்றும் தோற்று போனால். 

பின் ஒரு சமயம் எதிர் பாரத விதமாக அவனும் அவனது வருங்கள கிறிஸ்துவ மனைவியையும் இவள் பஜாரில் காண நேர்ந்தது. அதன் பிறகு ஒரு நாள் அவனே இவளிடம் வந்து நாம் பிரிந்து விடலாம், என் பெற்றோர் நமது காதலுக்கு மதம் வேறு என்பதால் சம்மதிக்கவில்லை, எனக்கும் வேறு ஒரு பெண்ணுக்கும் நிச்சயம் முடித்து விட்டார்கள் என பலவாறாக பல கதைகளை இவளிடம் ஒப்பிதுள்ளான். அவனது துரோகத்தை உறுதி செய்தவள் பதில் ஏதும் சொல்லாமல் அவ்விடத்தை விட்டு நகர்ந்து வந்துவிட்டால். 

இடத்தை விட்டு நகர்ந்தாளே தவிர அவனையும் அவனது துரோகதும் அவளது மனம் மறக்வில்லை. அவளை மிகவும் சித்திரவதை செய்தது. தற்கொலைக்கு முன்றவலை அவளது பெற்றோர் காப்பாற்றினர். அந்த சமயத்தில் தன் அவளது நட்பு எனக்கு கிடைத்தது. அவளது கவலைகள் அனைத்தும் கேட்ட்கும் வடிகாலாகவும் அவளின் துயரங்களை துடைத்து அவளை மீண்டும் மகிழ்ச்சியான நிலைக்கு மாற்றவும் நான் பல தகிடுதத்தம் செய்ய வேண்டியதாகி விட்டது. அனால் ஒரு வழியாக அவள் சிறிது சகஜ நிலைக்கு வந்திருந்தால். 

அனால் அவளது பெட்ட்ரோருக்கு அவள் மீதான நம்பிக்கை குறைந்து விட்டிருந்தது. அவளுக்கு திருமணம் முடிக்க எண்ணி பல வழிகளை கையாண்டனர். இவள் படிப்பு முடிந்து ஏதேனும் வேலைக்கு போக வேண்டும் என சொனதர்க்கு அவர்களின் பயம் காரணமாக ஜாஸ்தகம் சரியில்லை வேலைக்கு சென்றால் தந்தையின் உயிருக்கே ஆபத்து என பல பொய்களை சொலி அவளை வீட்டினுள்ளேயே அடைத்தனர். அவளுக்கு காரணங்கள் தெரிந்திருப்பினும் பெட்ட்றோரின் நிமதிக்காக வீட்டினுள்ளேயே இருந்தால். 

அவளது பெற்றோர் அத்துடன் நில்லாது அவளுக்கு மாப்பிள்ளை ஒருவரைப் பார்த்தனர். இவள் பல முறை சொலிம் அழுதும் கெஞ்சியும் அவர்கள் இவளது சொற்களை மதிக்கவே இல்லை. இவளை பல வராக மிரட்டி திருமணத்திற்கு சம்மதிக்க வைத்து விட்டனர். இதை கேள்விப்பட்ட என்னக்கு மிகவும் அதிர்ச்சியாகவும் அவளது நிலை கண்டு பரிதாபமாகவும் இருந்தது. அனால் நான் என்ன செய்ய முடியும். பெற்றோர்களிடம் பேசும் துணிவு அவரவர் பிள்ளைகளுக்கே இல்லை எனில் மற்றவர்களுக்கு எப்படி வரும். அப்படியே வந்து நான் பேசினாலும் அவர்கள் ஒத்துக்கொள்வார்களா. ஒரு வேலை நான் செய்தது தவறாகி விட்டால் நான் எப்படி அவர்களை எதிர்கொள்வேன் என்ற பல எண்ணங்கள் என் மனதில் எழுந்தது.  எனக்கு அத்தகைய எண்ணத்துடனேயே நான் இருந்ததால் அவளது பெற்றோரிடம் சென்று வாதிட மனமில்லாது மௌனமாக இருந்து விட்டேன். 

கடந்த மதம் 20 ஆம் தேதியில் அவளது திருமணம் நடந்தது. என்னால் அவளது திருமணத்தில் கலந்து கொள்ள முடியாமல் ஒரு சில காரணங்களால் தவிர்க்க வேண்டியதை போய் விட்டது. இருப்பினும் என் மனம் முழுவதும் நாடற்று வரை அவளது திருமணத்தை பார்க்கவில்லையே என்ற வருத்தம் குடிகொண்டிருந்தது. அவளது திருமனதிர்க்குப் பின் இன்று தான் அவளது குறுந்தகவல் வருகிறது. அதனால் தான் என் மனது கூதூகளிக்கிறது.

நான் அவளுக்கு அழைத்துப் பேச எண்ணி அவளது எண்களை  அழுத்துனேன். அவள் கைப்பேசியில் பேசினால். 

"ஹலோ லக்ஷ்மி! எப்படி இருக்க மா?" 

"நான் நல்ல இருக்கேன்  மா. நீ எப்படி இருக்க?" 

"என்னக்கென நான் நல்லாத்தான் இருக்கேன் டா. ஆச்சுவல்லி நான் உங்கிட்ட சாரி கேக்கணும் மா. நான் உன் கல்யாணத்துக்கு வரமுடியல்ல மா சாரி டா"

"ஹ்ம்ம் பரவாஇல்லை டா. என் வாழ்க்கையே நரகமா ஆகிடுச்சு அதுல்ல போய் நீங்க வரலைன்னு நான் கோவிச்சுக்க ஏலம் முடியாது மா"

"ஹேய் என்ன ஆச்சு உனக்கு? ஏன் இப்படி விரக்தியா பேசற மா? எதாவது ப்ரோப்லம் ஆ?"

"(அவள் விசும்புவதை என்னால் உணர முடிந்தது)... ஆமாம் டா. அவங்க எங்களை ஏமாத்திட்டாங்க டா."

"ஏ... என்னது... ஏமாத்திட்டாங்களா? எப்படி மா?"

"அவருக்கு தலை வழுக்கை மா. ஆனா அதை எங்க கிட்ட சொலவே இல்ல டா. கல்யாணத்துக்கு அப்புறம் நாலு நாள் கழிச்சு தான் சொன்னாரு மா. எனக்கு ஹார்ட் பீட் நினுடது போல ஆச்சு டா. எல்லாரும் இனி எவ்ளோ அசிங்கம பேசுவாங்க மா. கல்யாணத்துக்கு முன்னாடியே ஏன் கிட்ட ஒரு வார்த்தை சொல்லிருக்கலாம் ல.. ப்ச்.."

"ஹ்ம்ம்... அவரு பண்ணினது தப்பு தான் டா. ஆனா அதுக்கு போய் வாழ்க்கை நரகம் அப்படினு எல்லாம் பேசாத மா. உனக்கு கல்யாணம் ஆகி 13 நாள் தான் ஆகுது அதுக்குள்ள இப்படி மனசு நொந்து பேசறது தப்பு டா. கஷ்டமாக தான் இருக்கும் கண்டிப்பா ஆனா நீ தான் இத எல்லாம் கொஞ்சம் அட்ஜஸ்ட் பண்ணிக்கணும் மா. வழுக்கை விழறது இப்ப எல்லாம் ரொம்ப சகஜம் டா. அவருக்கு கொஞ்சம் அசிங்கம இருந்துருக்கும் அதன் மறைத்து விட்டார் போல. நீ கொஞ்சம் பொறுமையா யோசிச்சு பாரு மா உனக்கே புரியும்"

"இல்லமா. நீ நெனைக்கற மாதிரி எல்லாம் இல்ல. ஏ மாமியார் என்ன ரொம்ப டார்ச்சர் பண்றாங்க மா. ஒரு வேலை குட செய்ய மாட்றாங்க. எலா வேலையும் நானே செய்ய வேண்டி இருக்கு. நைட் தூங்கவே மணி 12 ஆகிடுது. கொஞ்சம் லேட் ஆ எழுந்துடாலும் திட்ட ஆரம்பிச்சுடுறாங்க. இவரு எதுமே கண்டுக்க மாட்டேன்றாரு. நான் எங்க வீட்ல எவ்ளோ ப்ரீ ஆ இருப்பேன் தெரியுமா. ஆனா இப்போ எதோ வேலைக்காரி மாதிரி என்ன டிரீட் பண்ணறாங்க டா. எனக்கு இந்த 13 டேஸ் அங்க இருந்ததே எனக்கு எதோ 13 இயர்ஸ் இருந்த மாதிரி இருக்கு மா. எனக்கு இந்த மாதிரி மாடு மாதிரி வேலை செயுறது எல்லாம் ரொம்ப புதுசு மா. மனசும் ஒடம்பும் ரொம்ப டயர்ட் ஆகிடுச்சு டா. எதோ வாழ்க்கையே வெறுமைய இருக்க மாதிரி அடுப்பங்கரை மட்டும் தான் உலகமேன்னு இருக்க மாதிரி இருக்கு டா."

"ஹ்ம்ம்... மாமியார் நா கொஞ்ச நாள் அப்படி தான் இருப்பாங்க டா. அவங்க கிட்ட கொஞ்சம் அன்பா நடந்துக்க மா. அவங்க ஏதாது பேசின நீ அத மனசுல வெச்சுக்காத டா. அவங்களும் நமக்கு அம்மா மாதிரி தான அப்படின்னு நெனைச்சு பாரு மா உனக்கு எந்த கவலையும் இருக்காது."

"லூசு மாதிரி பேசாத டா. நானும் கல்யாணத்துக்கு முன்னாடி உன்ன மாதிரி தான் டயலாக் பேசினேன் அனா இப்ப தான தெரிது அத எல்லாம் நம்மளால செய்யவே முடியாது பா. எவ்ளோ கஷ்டம் தெர்யுமா. என்ன எல்லாரும் சேர்ந்து ஒரு நரகத்துல தள்ளிட்டாங்க. எல்லாம் என் தல எழுத்து சே...."

"........................................."

"என்னடா உனக்கே தலை சுத்துதா என் பிரச்சனை எல்லாம் கேட்டு?"

"இல்லமா சும்மா யோசிச்சு பார்த்தேன். சரி அத விடு சாபிடச்சா?"

"ஹ்ம்ம் சாப்பிட்டேன் மா. சரி எனக்கு தூக்கம் வருது நான் போய் தூங்கிட்டு சாயங்காலம் 7 மணிக்கு கெளம்பனும். நான் வெச்சுடவா?"

"ஹ்ம்ம் சரி மா. ஒடம்ப பத்துக்கோ. டேக் கேர்."

இந்த சம்பவத்தில் இருந்து என்ன எனக்கு தெரயுதுன்னா... ஒரு பழமொழி சொல்லுவாங்க என் அம்மா "ஆகாத பொண்டாட்டி கை பட்டாலும் குத்தம் கால் பட்டாலும் குத்தம்" அப்படின்னு. அந்த கதைய தான் இருக்கு இங்கயும். அவளுக்கு பிடிக்காத கல்யாணத்தால அவளுக்கு அங்க இருக்க யாரு எது சொன்னாலும் பிடிகல. அதுவும் இல்லாம புது எடம் புது மனிதர்கள் என்று அனைத்தும் மாறும் பொழுது பெண்களுக்கு ஒரு வித மன அழுத்தம் ஏற்படுவது இயல்பு தான். என் தோழிக்கும் அதே தான் என்று நான் என் அறிவிற்கு எட்டும் வரை சிந்தித்து பார்க்கையில் தெரியுது. அதையும் தாண்டி பெற்றவர்கள் செய்யும் மிகப் பெரிய தப்பு பிள்ளைகளுக்கு சமைக்க, வீடு வெள்ளை செய்ய கற்றுக் கொடுக்க வேண்டும். அதோடு அவசரப் படாமல் நிதானமாக அவர்களது மனதிற்கு ஏட்டற படி திருமணம் நடந்தால் மட்டுமே வாழ்க்கை சீரும் சிறப்புமாக இருக்கும். 

அட! மாப்பிள்ளை விஷயத்தை விட்டு விட்டேனே. எனக்கு என சொல்றதுனே தெரியலைங்க. வழுக்கை தலையா இருந்த என்னங்க. வாழ்க்கைக்கு தேவை உண்மை தான். அதுவே இல்லன்னா எப்படிங்க அவங்களோட நாம வாழ்க்கை முழுவதையும் பகிர்ந்து கொள்வது. வழுக்கை என்பது எல்லாம் ஒரு பெரிய விசயமே இல்லை ஆனால் அதை முன்கூட்டியே பெண் வீட்டாரிடம் சொல்வது நல்லது தானே. அது உங்களுக்கும் உங்கள் சுய மரியாதைக்கும் நேர்மைக்கும் ஒரு எடுத்துக்கட்டாக இருக்கும் அல்லவா. இனியும் இது போன்ற போலி வேதங்கள் போடுவதை தவிர்ப்பது நல்லது. பெண்கள் இன்னும் அடுப்பூதும் பெண்களாக மட்டுமே இருப்பதில்லை என்பதை நன்கு உணர்ந்து கொள்ள வேண்டும் கனவான்களே ! 

என் மனம் மீண்டும் பாரமாக உள்ளதை இப்பொழுது உணர்கிறேன் !

மக்களே என் கருத்திற்கு மாறுபட்ட கருத்துக்கள் உங்கள் மனதில் பட்டால் தயங்காமல் பின்னூட்டம் அளிக்குமாறு கேட்டுக் கொள்கிறேன்.